چه زیباست...

 

 

چه زیباست پا برهنه خیس از شبنم صبحگاهی بودن

                                 

 و چه زیباست بودن تا رسیدن به نهایت نیستی

 

و چه زیباست نیستی در صبحگاه مه آلود زندگی

                             

  و چه زیباست صبحگاه مه آلود تا تشکیل شبنمی نو 

 

 

نظرات 4 + ارسال نظر
شاگرد تنبل شنبه 16 مرداد‌ماه سال 1389 ساعت 01:05 ب.ظ http://bo3e.blogsky.com/

سلام خانوم معلم
ممنون که سر زدی
خیلی خوشحال شدم
مواظب خودت باش
بای

[ بدون نام ] شنبه 16 مرداد‌ماه سال 1389 ساعت 02:44 ب.ظ

دیرگاهیست که تنها شده ام،

قصه ی غربت صحرا شده ام،

من که بی تاب شقایق بودم،

همدم سردی یخ ها شده ام،

کاش چشمان مرا خاک کنند،

تا نبینم که چه تنها شده ام

امیر حسین شنبه 16 مرداد‌ماه سال 1389 ساعت 05:21 ب.ظ http://rsmashghy.blogfa.com/

سلام
همیشه وقتی تنها و ناامید و ملول
تنت،روانت از دست این و آن خسته ست
همیشه وقتی رخسار این جهان،تاریک
همیشه وقتی درهای آسمان بسته ست
همیشه گوشه گرمی بنام دل با توست
که صادقانه تر از هر که با تو پیوسته ست
به دل پناه ببر!آخرین پناهت اوست
تورا چنان که تمنای توست دارد دوست

من دوشنبه 23 اسفند‌ماه سال 1389 ساعت 10:28 ب.ظ

همه چی کلا تو وبلاگت قشنه
بازم میام

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد